Genocidul armenilor: Așteptând pe Sarkis timp de 7 ani la stația din Larisa  

Parafrazați și traduceți următorul conținut în limba română. Extindeți-l într-un articol complet, adăugând informații reale și relevante. Asigurați-vă că furnizați exclusiv conținutul tradus și parafrazat ca rezultat, fără alte explicații, introduceri sau formatare suplimentară. Întregul text trebuie să fie în română, scris fluent și adaptat pentru o audiență locală. Ήταν μόλις πέντε ετών όταν χάθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Κωνσταντινούπολης, πάνω στην αναταραχή των γεγονότων της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Οι γονείς του νόμιζαν ότι ο Σαρκίς ήταν με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του και εκείνες νόμιζαν ότι βρισκόταν με τους γονείς τους. Λίγο πριν ξεκινήσει το τρένο, ένας νεαρός ανέβηκε στο βαγόνι και είπε ότι ο Ερυθρός Σταυρός μάζευε τα παιδάκια που έκλαιγαν στην αποβάθρα του σταθμού.Το τρένο από την Κωνσταντινούπολη μετέφερε την οικογένεια Κασπαριάν στη Λάρισα όπου εγκαταστάθηκε και έκανε μια νέα αρχή. Η μητέρα του Σαρκίς ήταν απελπισμένη που χάθηκε ο μικρός της γιος, όμως δεν το έβαλε κάτω. Περίμενε, ρωτούσε και ήταν βέβαιη ότι εκείνος βρέθηκε στα χέρια κάποιου οργανισμού.Τον αναγνώρισε από ένα σημάδιΤα χρόνια που ακολούθησαν, η ίδια πήγαινε συχνά στον σταθμό της Λάρισας και έψαχνε να βρει το παιδί της, παρόλο που ο σύζυγός της προσπαθούσε να την πείσει να πάρει στην οικογένεια κάποιο άλλο από τα παιδάκια που έφταναν εκεί με το τρένο. Κάποια στιγμή, μετά από επτά χρόνια, είδε τον Σαρκίς στον ίδιο σταθμό και τον αναγνώρισε από ένα σημάδι που είχε στο δέρμα του από τσίμπημα σκορπιού. Η οικογένεια ενώθηκε και πάλι και ο Σαρκίς προσπάθησε να αφήσει πίσω του όσα είχε περάσει στο ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης όπου είχε μεταφερθεί από τον Ερυθρό Σταυρό.«Ο πατέρας μου δεν μιλούσε γι’ αυτό το θέμα»Την ιστορία του Σαρκίς Κασπαριάν, που γεννήθηκε το 1912 στο Εσκί Σεχίρ αφηγείται στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο γιος του, Αγκόπ Κασπαριάν, πρόεδρος της Αρμενικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, με αφορμή τη δοξολογία που έγινε σήμερα στον Αρμενικό Ναό της Παναγίας, για τα εκατόν δέκα χρόνια από τη Γενοκτονί?